19 Δεκεμβρίου 2016

ΤΙΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΥΠΑ Η ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑ;




ΤΙΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΥΠΑ Η ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑ;
~~ΕΝΑ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟ ΔΡΩΜΕΝΟ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΟΙΝΟΠΟΣΙΑΣ~~ 
  (Παραδοσιακό Τραγούδι με προέλευση από την Κάσο - Κάρπαθο Δωδεκανήσου)
****************
Τίνος είν΄η κούπα η Μονεμβασιά;
Του καπετάν του [Γιώργη], του μπέη, του πασά!
Πιές την, γιέ μου, πιές την, και ξαναγέμισέ την
και δώσ΄ στο γείτονά σου, που κάθεται κοντά σου.
Ας την ανεβάσουμε στα Επουράνια
κι ας την κατεβάσουμε στα Καταχθόνια…
Δώσ΄ της μια να πάει κάτω
για να βρει η κορφή τον πάτο!
Πάτο - πάτο - πάτο - πάτο.
Φίλησέ την κι από κάτω!
Άδειασέ μας το ποτήρι
και δεν κάνουμε χατήρι.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 
Παραλλαγές στίχων: 

Τίνος είν’ η κούπα η Μονοβασιά;
α) Του φίλου μας του [Κώστα], του μπέη του πασά.
Πιές την [Κώστα], πιες την, και ξαναγέμωσέ την
και βρες το γείτονά σου, που κάθεται κοντά σου.
[και βρες τον διπλανό σου, οπού ‘ναι στο πλευρό σου].
[Και βρες την διπλανή σου, που κάθεται μαζί σου].

β) Είναι της [Ελένης] της καπετάνισσας.
Πιες την, κόρη, πιές την, και ξαναγέμωσέ την
και βρες τον γείτονά σου, που κάθεται κοντά σου.
[και βρες τον διπλανό σου, οπού ‘ναι στο πλευρό σου].
[Και βρες την διπλανή σου, που κάθεται μαζί σου].




Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!