25 Αυγούστου 2016

ΕΛΘΕ, Ω ΙΑΚΧΕ...



ΧΟΡΟΣ ΜΥΣΤΩΝ:

«Ἴακχ᾽ ὦ Ἴακχε,

ἐλθὲ τόνδ᾽ ἀνὰ λειμῶνα χορεύσων

ὁσίους ἐς θιασώτας,

πολύκαρπον μὲν τινάσσων

περὶ κρατὶ σῷ βρύοντα

στέφανον μύρτων, θρασεῖ δ᾽ ἐγκατακρούων     

ποδὶ τὰν ἀκόλαστον

φιλοπαίγμονα τιμάν,

χαρίτων πλεῖστον ἔχουσαν μέρος, ἁγνάν, ἱερὰν

ὁσίοις μύσταις χορείαν».

Ίακχε! που εδώ πέρα μεγαλότιμο έχεις θρόνο,

— Ίακχε! ω Ίακχε! —

έλα με τους αγιασμένους τους συντρόφους σου και μόνο,

έλα στήσε το χορό

στο λιβάδι το ιερό,

το πολύκαρπο στεφάνι, που έχεις βάλη

ένα γύρω στο κεφάλι,

έλα, τίναξέ το κάτω,

πουν' από μυρτιές γεμάτο,

και μαζύ μ' εμάς τους μύστες κτύπα πόδι ζωηρό

εις τον άγιο αυτό χορό,

τον γεμάτον από χάρες, τον αγνό, τον ιερό.

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ, ΒΑΤΡΑΧΟΙ, Στ. 325-336. ΕΜΜΕΤΡΟΣ ΠΑΡΑΦΡΑΣΙΣ: ΠΟΛΥΒΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!