Ο Καιρός.
Διασωθέν
ανάγλυφο από έργο τού Λυσίππου.
—Τίς,
πόθεν ὁ πλάστης;
-Ποιός
και από πού είναι ο δημιουργός σου;
—Σικυώνιος.
-Από
την Σικυώνα.
—Οὔνομα
δὴ τίς;
-Και
ποιό είναι το όνομά του;
—Λύσιππος.
-Λύσιππος.
—Σὺ
δὲ τίς;
-Κι
εσύ ποιός είσαι;
—Καιρὸς
ὁ πανδαμάτωρ.
-Ο
πανδαμάτωρ καιρός.
—Τίπτε
δ’ ἐπ’ ἄκρα βέβηκας;
-Και
γιατί ελαφροπατάς;
—Ἀεὶ
τροχάω.
-Πάντοτε
τρέχω.
—Τί
δὲ ταρσοὺς ποσσὶν ἔχεις διφυεῖς;
-Και
γιατί διπλοπτέρυγα έχεις στις πτέρνες σου;
—Ἵπταμ’
ὑπηνέμιος.
-Διότι
ίπταμαι σύμφωνα με τον άνεμο.
—Χειρὶ
δὲ δεξιτερῇ τί φέρεις ξυρόν;
-Και
γιατί στο δεξί σου χέρι κρατάς ξυράφι;
—Ἀνδράσι
δεῖγμα, ὡς ἀκμῆς πάσης ὀξύτερος τελέθω.
-Δείγμα
προς τους ανθρώπους ότι είμαι οξύτερος από κάθε τι αιχμηρό.
—Ἡ δὲ
κόμη τί κατ’ ὄψιν;
-Και γιατί έχεις
κόμη μόνο προς το πρόσωπο;
—Ὑπαντιάσαντι
λαβέσθαι, νὴ Δία.
-Για
να μπορεί να με πιάσει αυτός που θα με συναπαντήσει, μα τον Δία!
—Τἀξόπιθεν πρὸς τί
φαλακρὰ πέλει;
-Τα
πίσω μέρη προς τί είναι φαλακρά;
—Τὸν
γὰρ ἅπαξ πτηνοῖσι παραθρέξαντά με ποσσὶν οὔτις εἴθ’ ἱμείρων δράξεται ἐξόπιθεν.
-Διότι
άπαξ και δεν με πιάσει κάποιος «βγάζοντας φτερά από τα πόδια του», κανείς πιά
δεν μπορεί να με πιάσει μόλις φύγω, όσο και να το θέλει!
—Τοὔνεχ’
ὁ τεχνίτης σε διέπλασεν;
-Για
ποιό σκοπό σε έπλασε ο καλλιτέχνης;
—Εἵνεκεν
ὑμέων, ξεῖνε, καὶ ἐν προθύροις θῆκε διδασκαλίην.
-Για
εσάς, ξένε, για σας το έκανε και τοποθέτησε στα πρόθυρα ολόκληρη διδασκαλία!
Ο Καιρός. Επίγραμμα του Ποσειδίππου
για το άγαλμα του Λυσίππου.
Ένας
συμβολικός Διάλογος μεταξύ
Ποίησης
και Γλυπτικής.
Επιμέλεια και Απόδοση Κειμένου:
Γιώργος Λαθύρης
