Τὸ γὰρ Βέβαιον καὶ Πιστὸν καὶ Ὑγιές, τοῦτο ἐγώ φημι εἶναι τὴν ἀληθινὴν Φιλοσοφίαν...
Αυτό που έχει Βεβαιότητα, Αξιοπιστία και Υγίεια, αυτό λέω εγώ ότι είναι η αληθινή Φιλοσοφία...
~ΠΛΑΤΩΝ - Δεκάτη Επιστολή~
Δε σε φοβάμαι κι ας μου λες, «κρατάω μαχαίρι», έχω στα στήθια μου τους στίχους τού Σεφέρη, έχω του Γκάτσου την Αμοργό, έχω τον Κάλβο, τον Σολωμό. Δε σε φοβάμαι!
Δε σε φοβάμαι κι ας μου λες, «φύγε Μελίνα», έχω έναν Ήλιο φυλαχτό απ’ τη Βεργίνα, έχω τον Όλυμπο, τον Υμηττό, το Παλαμήδι, την κυρά τής Ρω. Δε σε φοβάμαι!
Δεν σε φοβάμαι,δεν
σε φοβάμαι! Με την Ελλάδα εγώ ξυπνάωκαι κοιμάμαι!
Δε σε φοβάμαι κι ας μου λες, «φύγε σου λέω», έχω μια θάλασσα αγάπες στο Αιγαίο, έχω στην Κρήτη έναν Θεό, ένα ακρωτήρι κι ένα σταυρό. Δε σε φοβάμαι!
Δε σε φοβάμαι κι ας μου λες, «φύγε απ’ τη μέση», έχω ένα δέντρο στην Επίδαυρο φυτέψει, έχω μια ορχήστρα κι έναν βωμό, έχω το λόγο μου τον τραγικό. Δεν σε φοβάμαι!
Ειπόντος τινός: «Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;» Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός!»
Όταν κάποιος του είπε: «Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;» Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός!»