17 Σεπτεμβρίου 2014

ΠΕΝΤΑΠΟΤΑΜΙΑ - PUNJAB / Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΤΟΝ ΥΔΑΣΠΗ ΠΟΤΑΜΟ


Η περιοχή στην αρχαιότητα ονομαζόταν από τους Έλληνες Πενταποταμία, και αυτό σημαίνει και η λέξη Παντζάμπ στη γλώσσα χίντι (Παντζ = πέντε και αμπ = νερά). Η ονομασία οφείλεται στους πέντε παραπόταμους του Ινδού, τους "πέντε ποταμούς": Τζέλουμ, Τσενάμπ ή Τσινάμπ, Ράβι, Σάτλετζ και Μπίας ή Μπέας. Οι ποταμοί αυτοί είναι γνωστοί από την αρχαιότητα ως Υδάσπης, Ακεσίνης, Υδραώτης, Ζάραδρος και Ύφασις.

Το 326 κατέκτησε το Παντζάμπ ο Μέγας Αλέξανδρος, οι στρατιές των διαδόχων του οποίου εγκατέλειψαν την περιοχή το 317 π.Χ., οπότε το Παντζάμπ προσαρτήθηκε στην Αυτοκρατορία των Μαουρύα. Ο Ασόκα, ο επικαλούμενος Μέγας, (Ασόκα Βαρντάνα), ήταν ο τελευταίος Αυτοκράτορας της Δυναστείας Μαούρυα της Ινδίας που κυβέρνησε τη χώρα του 50 χρόνια μετά το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου, από το 273 π.Χ. μέχρι περίπου το 232 π.Χ. Το όνομα Ασόκα, στη σανσκριτική, σημαίνει αλυπία: Α (στερητικό) + σόκα (= λύπη). Ασόκα = Άλυπος ή Αλύπιος, λοιπόν.

 Επιγραφή τού βασιλιά Ασόκα στα Ελληνικά και αραμαϊκά, 
που σήμερα φυλάσσεται στο Μουσείο της Καμπούλ.


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!