23 Σεπτεμβρίου 2014

ΤΑ ΧΤΑΠΟΔΙΑ ΒΓΗΚΑΝ ΣΤΗ ΣΤΕΡΙΑ...


 

 ΟΚΤΑΠΟΥΣ - ΙΕΡΟ ΖΩΟ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΟΣ

Στην αρχαία Τροιζήνα, κοιτίδα λατρείας του Θεοῦ Ποσειδώνα και γενέτειρα του μεγάλου ήρωα Θησέα, ο οκτάπους, το κοινώς λεγόμενο χταπόδι, εθεωρείτο ιερό ζώο του Ποσειδώνα, γι’ αυτό και απαγορευόταν η αλίευσή του. Μάλιστα, καθώς αυτά δεν αισθάνονταν κίνδυνο και νοήμονα καθώς είναι, έβγαιναν στην στεριά και λένε ότι ανέβαιναν στα δένδρα, ιδίως στις συκιές και τις ελιές, και έτρωγαν τους καρπούς των δέντρων αυτών. Λένε ότι τα χταπόδια έχουν μεγάλη προτίμηση για το δέντρο της ελιάς και σε ἀλλα μέρη, όπου το χταπόδι δεν εθεωρείτο ιερό, όταν ήθελαν να αλιεύσουν ένα χταπόδι, βύθιζαν στην θάλασσα κλαδιά ελιάς κι αυτό τυλιγόταν γύρω τους.

 Η ΕΥΦΥΪΑ ΤΟΥ ΧΤΑΠΟΔΙΟΥ
ΠΕΡΝΆ ΜΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΤΑ 3 ΤΕΣΤ
 


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!