8 Νοεμβρίου 2013

Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΕΙ…



Πρώτα απ’ όλα πρέπει ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΣΟΥ για να ξεφορτώσεις λίγο τα μάτια σου. Χρησιμοποιούμε τα μάτια μας ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ τον κόσμο από την ημέρα που γεννιόμαστε. 

ΜΙΛΑΜΕ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΚΥΡΙΩΣ ΓΙΑ Ο,ΤΙ ΒΛΕΠΟΥΜΕ. Ο Πολεμιστής το ξέρει αυτό και ΑΚΟΥΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ∙ ακούει τους ήχους του κόσμου.

Το ΝΑ ΑΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΗΧΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ είναι κάτι που πρέπει να γίνει με κανονικό ΡΥΘΜΟ και με μεγάλη ΥΠΟΜΟΝΗ. Ο Πολεμιστής γνωρίζει ότι ο κόσμος θα αλλάξει μόλις σταματήσει να μιλάει στον εαυτό του και πρέπει να είναι ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΜΕΝΟΣ γι' αυτό το εκπληκτικό τράνταγμα.

Ο κόσμος είναι τούτος ή εκείνος, μόνο και μόνο επειδή λέμε στον εαυτό μας ότι είναι έτσι. Αν σταματήσουμε να λέμε στον εαυτό μας “ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ”, τότε κι ο κόσμος θα σταματήσει να είναι έτσι!

ΚΑΡΛΟΣ ΚΑΣΤΑΝΕΔΑ 
«Μια Ξεχωριστή Πραγματικότητα»
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!