Π Υ Ρ ί Σ Π Ο Ρ Ο Σ ΖΩΣΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ: Ο ΚΟΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΝΟΜΟΣ

29 Οκτωβρίου 2009

Ο ΚΟΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΝΟΜΟΣ

Ξὺν νόῳ λέγοντας ἰσχυρίζεσθαι χρὴ τῷ ξυνῷ πάντων, ὅκωσπερ νόμῳ πόλις, καὶ πολὺ ἰσχυροτέρως· τρέφονται γὰρ πάντες οἱ ἀνθρώπειοι νόμοι ὑπὸ ἑνὸς τοῦ θείου· κρατεῖ γὰρ τοσοῦτον ὁκόσον ἐθέλει καὶ ἐξαρκεῖ πᾶσι καὶ περιγίνεται.

Για να μιλήσει κανείς συνετά (σύν νόῳ) πρέπει να ριζώνει τον λόγο του στον κοινό Λόγο που διέπει τα πάντα, όπως μια πόλη πρέπει να στηρίζεται στον Νόμο, και κατά πολύ ισχυρότερα· διότι όλοι οι ανθρώπινοι νόμοι τρέφονται από έναν, τον Θεϊκό· και διότι αυτός επικρατεί τόσο όσο θέλει και επαρκεί για τα πάντα και υπερέχει!

(Ηράκλειτος, απόσπ. 114)

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός!»

Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός!»

(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!

Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.

Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;

«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός

* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο

Σπόρος Πυρός...

Σπόρος θεϊκού πυρός ο Άνθρωπος, γονή του κραταιού Ηφαίστου - Αιθέρος στους ιερούς κόλπους της Γαίας - Ύλης... Χαλεποί και γεμάτοι κινδύνους οι Κύκλοι της πνευματικής Κυοφορίας. Μα όταν η κυοφορία συντελεσθεί, η Μητέρα Γαία πασίχαρη παραδίδει τα αρτιγέννητα Τέκνα της στα χέρια της φρουρητικής θεϊκής Κόρης - Σοφίας... Από την ώρα εκείνη άρχεται η μακρά Οδός της αληθινής, ζώσας Φιλοσοφίας... καὶ -ο γνήσιος Φιλόσοφος- οὐκ ἀπολήγοι τοῦ ἔρωτος, πρὶν... γνοίη τε καὶ ἀληθῶς ζῴη! Προτού να γνωρίσει και ζήσει αληθινά!

Ζ-ωή

"Ζωή, αληθινή ζωή;
Μιάν άλλη φορά!"
Πολλοί θα μπορούσαν να προσυπογράψουν μια τέτοια φράση... κοιτώντας με απορία αυτόν που τόλμησε να θέσει το ερώτημα.
Αλλά, θα πρέπει να τολμήσει αυτός και να ξαναρωτήσει:
-Πότε θα υπάρξει αυτή η... άλλη φορά;
-Πού και πώς θα υπάρξει;
-Μήπως αύριο;
Μα, το "αύριο" ποτέ δεν έρχεται, γιατί μόλις ξημερώσει "σήμερα" γίνεται!
Έτσι, ας δούμε τα πράγματα Τ-ώρα!
Κι έτσι ας τα βλέπουμε πάντοτε... με μια χροιά αιώνιου Παρόντος.
Διεισδύοντας στις μικρές ή μεγάλες Τομές που κατορθώνει ν΄ανοίγει την κάθε φορά η Κατανόησή μας...

29 Οκτωβρίου 2009

Ο ΚΟΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΝΟΜΟΣ

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ